خوشبختی

تو ای یارم ، تو ای صبر و قرارم 

برای این عاشق سینه سوزت 

دمی لبخند بزن ، دردت به جانم 

آن که دو چشمش چراغ من است      کوثر است 

آن که لبانش چو جام من است          کوثر است 

آن که چو مَه بر سر کوی من است      کوثر است 

این جان حسین و دل او مال توِ ِ    لیلی من 

این ، تو ندانی که چه آشوب شده است از هجرت 

این عمر ناچیز منم مال توِ ِ    لیلی من 

                                           در خانه ی روبروی تو بودم من 

از پنجره ی خانه ی خود تا به سحر 

                                           چشم انتظار لیلیایم بودم من 

تا که برقی زد و چشمت نبینم نروم از کویت 

همه گویند که او لیلیای جان هاست ، نخواهد تورا 

من حسینم ، تا نگیرم جوابی نروم از کویت 

فضای خانه را پر از ترانه میکنم 

کسی سوال کرد برای چه زنده ام 

من فقط نام تورا بهانه میکنم 

خودکار نیمه تمام 

اتاقی در هم و بر هم 

                شعر های وصله دار 

با بضاعت اندکم 

              پر شور و امیدوار 

تو را صدا می زنم 

دستهایم تا ابد تنهاست ، می دانی ؟

آسمانت را مگیر ازمن ، که بعد از تو 

زیستن یک لحظه هم بی جاست ، می دانی ؟